“Een Master, dat is een beetje zoals een curator van een tentoonstelling. Ik zie het als een ambassadeursfunctie, maar ik voel me ook gastvrouw van het festival. Ik denk mee over het thema, geef betekenis en diepte aan de uitnodiging, acteer natuurlijk ook in de promofilm, en ik maak ook mijn eigen selectie. Daar ben ik best trots op. Het is fijn om je keuzes op een groot scherm te zien.”

Jij bent gegroeid en geaard in de Vlaamse Ardennen. Was Oostende altijd al de beste tweede keuze?

“Oostende is het verhaal van heel mijn leven. Mijn grootouders woonden sinds 1975 in de stad en ik kwam er sinds mijn geboorte. Ik associeer Oostende dus met familie, gezelligheid en momenten die dat allemaal tezamen brengen. Het is een fantastische plek voor mij. Door de echtheid, de bescheidenheid ook. Later kwamen de festivals. Theater aan Zee, het Filmfestival. Beide evenementen zijn de voorbije jaren ontzettend gegroeid en hebben ook wel de handen in elkaar geslagen. Zo groeiden ook winter en zomer naar elkaar toe. Mijn beste maatje is Shannah Zeebroek, nu uitbaatster van Café du Parc. Oostende is nostalgie met zicht op zee.”

Als Oostende een film was, welk type film zou het dan moeten zijn? Een tragikomedie of een melancholische film noir?

“Iets tussen rauw-realistisch en absurd-fantastisch (lacht). Oostende is een plek waar iedereen zich thuis voelt. Niet hautain, niet opgesmukt. Zo zie ik Oostende. De fijne dingen in de Langestraat. De Lafayette! De Rialto vroeger! Oostende heeft dat edgy Ensor-randje, soul ook. Marvin Gaye paste hier zo goed. Arno natuurlijk ook.

Ik ben ook op zoek naar je favoriete plekken in Oostende. Kies je dan voor de warmte van een koffiebar of het desolate van een winters strand?

“De promospot van FFO is aan het strand opgenomen waar ik vroeger mijn tijd spendeerde op rustige dagen buiten het hoogseizoen. Ik heb niet dat zomerse. Liever een dag uitwaaien aan de vloedlijn. Zingen, babbelen, een traantje laten omdat daar ruimte voor is. Voorbij de surfclub sta ik graag voor de zee. Ik wandel ook graag richting Mariakerke, met Tine en Laurent (komiek en acteur Guga Baúl, red.). Ik ga graag met grootmoeder eten in de Yacht Club. Ik heb een monoloog gespeeld aan de Vismijn. Ik hoop dat de authenticiteit daar bewaard blijft. Ik ben een kind van de ruige zee, van de punkers en de stadsnomaden.”

Je broer, die overigens voortreffelijk bier brouwt, vraagt zich nog steeds af hoe het zit met je zangcarrière. Ik ga niets vragen over The Masked Singer, maar waarom zing je niet wat vaker?

“Ik ben dat aan het voorbereiden. De plannen zijn een stuk concreter dan vroeger. Ik ben altijd een beetje chaotisch geweest, maar ik vind dat ik niets meer te verliezen heb. Maar ik moet erachter staan, het moet goéd zijn. Ik moet het ook los kunnen laten, een klein kantje bij acteurs waar de montagedruk van alle kanten komt. Je vindt altijd wel dat er iets beter kan. Maar de ergste vijand van het goede is dikwijls het betere.”

Hoe ziet de winter er verder voor je uit?

“Eerst met vakantie gaan (lacht). Daarna ga ik verder schrijven met Felix (Van Groeningen, haar echtgenoot, red.), en ook in een aantal dingen meespelen volgend jaar. Dat zit allemaal nog in de pijplijn. En eind januari is er dan natuurlijk het Filmfestival!”